Jakie mogą być powikłania po przejściu błonicy?

Błonica to bakteryjna choroba zakaźna wywoływana przez maczugowca błonicy Corynebacterium diphtheriae. Atakuje głównie górne drogi oddechowe, rzadziej skórę. Bakteria wydziela egzotoksynę, która niszczy nabłonek dróg oddechowych i dostaje się do krwiobiegu. W ten sposób toksyna rozprzestrzenia się po całym organizmie. W uszkodzonych drogach oddechowych powstają charakterystyczne błony rzekome powodujące niedrożność i problemy z oddychaniem.

Do najpoważniejszych powikłań błonicy należą:

• uszkodzenie serca (u 10-25 proc. pacjentów) - w wyniku działania toksyny błoniczej dochodzi do zaburzeń rytmu serca, które mogą pojawiać się już na początku choroby lub dopiero w ciągu kolejnych tygodni
• porażenie nerwów (u 5 proc. pacjentów) - w trzecim tygodniu choroby często pojawia się porażenie nerwów w obrębie gardła, w piątym tygodniu mięśni gałki ocznej (pogorszenie widzenia, zez) oraz twarzy lub przepony i mięśni oddechowych
• zapalenie nerwów obwodowych powodujące niedowład i osłabienie nawet kilka tygodni lub miesięcy po chorobie
• niewydolność nerek w wyniku uszkodzenia przez toksynę
• bakteryjne zapalenie płuc
• bakteryjne zapalenie ucha środkowego (szczególnie u dzieci)
• choroba posurowicza po zastosowaniu antytoksyny w trakcie leczenia

U osób, które nie były zaszczepione przeciw błonicy ryzyko ciężkiego przebiegu choroby i rozwoju powikłań narządowych jest większe, niż u osób uodpornionych. U 5-10 procent chorych dochodzi do śmierci w wyniku zatrzymania akcji serca, porażenia mięśni oddechowych lub uduszenia wskutek niedrożności dróg oddechowych.